آیا واقعا جای عشق در قرآن خالیه ؟
من جاهای زیادی دیدم که نوشته شده "خدایا جای سوره ای به نام عشق در قرآن خالیه و .... "
اما به نظر من با این که سوره ای به نام عشق نداریم ولی ، عشق و توصیفاتش تو قرآن خیلی اومده .
برای اثباتش اول باید به یه نکته کوچولو اشاره کنم :
خداوند تو قرآن هیچ وقت صفت خوبی رو درباره انسان بیان نکرده و هر وقت صفتی رو درباره انسان گفته ، یه صفت بد بوده ولی درباره صفات خودش که همشون خوبن حسابی تعریف کرده و کلی شرحشون داده !
حتما می پرسین چرا اینطوریه ، و صفات خوب انسان پس چی شدن ؟
دلیلش اینه که خودش گفته که استعداد داشتن همه ی صفاتش بجز کبریایی بودنش رو به انسان داده(پس هر صفتی که درباره خودش میگه انگار درباره انسان هم گفته ) !
آهان حالا مسئله واضح تر شد .
برگردیم سر اصل مطلب >>> عشق و محبت هم جزو صفات خیلی خوب هستن و خدا اونارو خیلی زیاد در قرآن یاد کرده و بالاترین مدلش یعنی عشق خدا به بنده رو حسابی شرح داده ، و مثل ما بقی صفاتش به انسان گفته تو هم میتونی اینجوری باشی .
یکی از مصادیق ابراز علاقه خدا این حدیث قدسی هستش که خدا میگه اگر بنده گنهکار من بدونه که چقدر دوسش دارم ، قالب تهی میکنه (یعنی نیست و نابود میشه ).
البته اینا نظرات خودمه از جای خاصی نیاوردمشون پس ممکنه اشتباه باشه ، ولی چندجا دیگه هم یه چیزایی تو همین مایه ها شنیدم.
